گوجه فرنگی مانند سیب زمینی و پیاز جزء محصولات استراتژیک در بخش کشاورزی است و مساله آبیاری آن هم یکی از مهمترین دغدغههای کشاورزان محسوب میشود؛ زیرا نه تنها میتوان با مدیریت صحیح آبیاری، تولید متوسط را افزایش داد بلکه از ضرر و زیانهای احتمالی هم جلوگیری کرد. در این مقاله با اصول آبیاری صحیح گوجه فرنگی و انواع آن آشنا میشویم.
برنامه ریزی آبیاری گوجه فرنگی
مطالعات علمی گستردهای در زمینه سیستمهای آبیاری کاشت گوجه فرنگی انجام گرفته است که نتایج آن نشان دهنده تاثیر نزدیک به 80 درصدی استفاده از برنامه ریزی آبیاری بر افزایش میزان تولید محصول میباشد. برای داشتن یک برنامه آبیاری مناسب گوجه فرنگی بایستی در خصوص روشهای ممکن آبیاری از قبیل روش آبیاری تحت فشار، آبیاری قطرهای، آبیاری بارانی و نیز نیاز آبی، شرایط آب و هوایی منطقه، خاک و… اطلاعات کافی داشت.
علاوه بر موارد بالا از اصلیترین عوامل در انتخاب بهترین روش آبیاری گوجه فرنگی می توان به نوع آب در دسترس و میزان آن، نیروی کار در دسترس، میزان هزینه و بودجه و اندازه و شکل زمین کشاورزی اشاره کرد.
انواع روش های آبیاری گوجه فرنگی
در آبیاری گوجه فرنگی باید دقت زیادی به خرج داد؛ زیرا کم و یا زیاد شدن دفعات آبیاری و نامرتب بودن آن مخصوصا در اواخر دوره رشد گیاه و موقع رسیدن میوه باعث بروز پاره ای از بیماری های فیزیولژیکی می شود. در این بخش به معرفی روشهای مختلف آبیاری گوجه فرنگی میپردازیم. به طور کلی روشهای آبیاری گوجه فرنگی را میتوان به دو دسته آبیاری سنتی و نوین تقسیم نمود.
روش های آبیاری سنتی
روش جوی و پشته
یکی از روشهای قدیمی و سنتی برای کاشت گوجه فرنگی استفاده از جوی و پشته است که هنوز هم در کشتهای با مساحت کم از این روش استفاده میشود. در این روش ابتدا روی زمین جوی های کوچک درست شده و سپس پر از آب میشوند. در این هنگام نشاء گوجه که حداقل از یک ماه قبل کاشته شده از بستر اصلی خارج و در جوی ها کاشته میشود. دوره های آبیاری در این روش به جنس خاک، شرایط آب و هوایی، میزان تبخیر و تعرق و دوره های مختلف رشد گیاه بستگی دارد. با در نظر گرفتن تمام این عوامل آبیاری در روش جوی و پشته بین ۵ -۱۰ روز انجام میشود.
آبیاری جوی پشته میتواند در خاکهای متوسط و سنگین که توزیع افقی به نسبت خوب آب را دارند، مورد استفاده قرار گیرد. در خاک های سبک که توزیع عمودی آب بیشتر است، بازده آبیاری جوی پشته پایین خواهد بود ولی اگر جویها به اندازه کافی نزدیک به گیاهان باشند در این خاکها نیز می توان از این روش آبیاری استفاده کرد. در آبیاری جوی پشته آرایش کشتزار باید طوری باشد که توزیع بهینه آب بتواند در جویهایی با طول مناسب انجام شود. این روش می تواند به طور مؤثر در زمینهای به طور کامل مسطح به کار رود ولی در شرایط ناهموار استفاده از این روش با نارسایی های زیادی همراه خواهد بود.
روش های آبیاری نوین
روش آبیاری بارانی
دوار مرکزی (سنتر پیوت)، ویلمو (غلطان)، تفنگهای آبپاش (تراولینگ گان)، کلاسیک ثابت و… از زیر مجموعه های روش بارانی میباشند که در صورت استفاده صحیح میتوانند رضایتبخش باشند. از این رو برای انتخاب روش آبیاری گوجهفرنگی بایستی به مواردی از قبیل هزینه اجرا، هزینه سوخت، نیروی کار در دسترس و… توجه کرد.
هر سیستم تحت فشار مورد استفاده برای محصول گوجهفرنگی باید حداقل توان تحویل 25 میلیمتر آب را در هر 4 روز یکبار داشته باشد تا علاوه بر تامین نیاز آبی گیاه، بتوان گیاه را از استرس آبی در هر شرایطی در امان نگاه داشت. علاوه بر این تحویل آب باید به آهستگی و به اندازه باشد تا از ریزش گیاه جلوگیری شود.
با استفاده از روش آبیاری بارانی میزان رطوبت آزاد در جو افزایش یافته و زمینه برای انواع بیماریهای قارچی، لکه های خاکستری بر روی برگها و … فراهم میشود. هر چند این روش ممکن است مزایایی هم داشته باشد و بیماری های ناشی از کمبود رطوبت چون سفیدک پودری و کنه های تارتن قرمز و زرد رو از بین ببرد.
روش آبیاری قطره ای
آبیاری قطره ای یا همان آبیاری با نوار تیپ نسبت به سایر روش ها بازده بسیار بالاتر و مزیت هایی از جمله راندمان بسیار بالا، کاهش زمان آبیاری، کاهش رشد علف های هرز و انواع بیماری ها، امکان بکارگیری کود و سم همراه آب آبیاری، کنترل بهینه رطوبت و تنظیم آسان میزان جریان را به دنبال دارد. این روش صرفه جویی در مصرف آب را حداقل تا ۴۰ درصد کاهش و میزان تولید در هکتار را چندین برابر افزایش و کیفیت محصول تولیدی را افزایش می دهد.
میزان آبیاری گوجه فرنگی
آنچه که در آبیاری محصولات کشاورزی به ویژه گوجه فرنگی حائز اهمیت است، این است که آبیاری بیش از اندازه برای گیاه مضر است. آبیاری بیشتر از نیاز گیاه موجب غرقابی شدن زمین و متراکم تر شدن خاک شده و از رسیدن هوا به ریشه جلوگیری میکند. در نتیجه ریشه میپوسد و از بین میرود. بنابراین آبیاری باید متعادل (نه زیاد و نه کم ) انجام گیرد. درعمل پس از کاشت نشای گوجه فرنگی در محل اصلی باید فورا مزرعه را آبیاری کرد و اگر این امر مقدور نباشد باید در حین انجام عمل کاشت نشا با وسائل دستی از قبیل آبپاش پای هر بوته مقدار کافی آب ریخت تا خشکی خاک موجب پژمردن بوته و کاهش رشد آن نشود. البته با وجود این آبیاری اولیه حداکثر یکی دو روز پس از کاشت باید حتما مزرعه را به طور کامل آبیاری نمود. پس از آبیاری اول و قبل از پیدایش اولین خوشه گل نباید مزرعه گوجه فرنگی را زیاد آبیاری کرد؛ زیرا در اثر آبیاری فراوان و متعدد رشد بوته زیاده ازحد شده و یا میوه از بوته جدا شده و می ریزد. بهترین حالت آبیاری گوجه فرنگی این است که قبل از رسیدن میوه و برداشت اولین محصول آب کافی به مزرعه داده و بعد از آن مقدار آب و تعداد آبیاری را کم نمود. اگر زمین خیلی خشک شود و بعد از آن اقدام به آبیاری گردد یا باران فراوان ببارد گوجه فرنگی روی بوته ترک می خورد.
توصیههای کاربردی در خصوص آبیاری گوجه فرنگی
- آبیاری را فقط هنگامی انجام دهید که نیاز است؛ زیرا آبیاری بیش از حد میتواند مضر باشد. در این حالت نه تنها شما آب را هدر میدهید، بلکه غرقابی شدن زمین باعث جلوگیری از رسیدن هوای مورد نیاز به ریشه میشود.
- توجه به این نکته حائز اهمیت است که آبیاری زمین میتواند منجر به خنک شدن زمین کشاورزی بین 2 تا 5 درجه سانتیگراد شود. این عمل به خصوص در حالتی که آب آبیاری خنک باشد بیشتر ملموس خواهد بود. این خنک شدن زمین شاید در تابستان عملی مفید تلقی شود، اما باید دقت کرد که در اوایل فصل و در حالتی که دمای خاک 15 درجه سانتیگراد و یا پایینتر باشد بایستی احتیاط کرد؛ زیرا خاک خنک و دمای پایین، رشد محصول را کند میسازد.
- بهترین زمان برای آبیاری گیاه گوجهفرنگی به جهت کاهش اثرات تبخیر و تعرق، اوایل صبح میباشد. دقت کنید که آبیاری شبانه نمیتواند ایده خوبی برای آبیاری گوجهفرنگی باشد. آبیاری شبانه و شاخ و برگ مرطوب، ممکن است منجر به بروز برخی از بیماریها در گیاه شوند. سعی کنید حدالامکان از آبیاری در میانه روز (ظهرها) اجتناب کنید تا تاثیرات تبخیر و تعرق نیز به حداقل رسد.
زمان آبیاری گوجه فرنگی
روش های ساده ای برای تعیین میزان خشکی خاک و تقریب زمان آبیاری وجود دارد. از جمله اینکه:
- رنگ زمین خشک تا حدودی کم رنگتر از خاک مرطوب است. بنابراین اگر زمین خاکستری و بی روح باشد، زمان مرطوب شدن آن فرا رسیده است.
- به منظور بررسی رطوبت خاک در لایه های عمیقتر، میتوانید از یک تکه چوب بند استفاده کنید (شبیه نحوه بررسی پخت کیک).
- استفاده از سیمی فلزی که انتهای آن مثل قلاب خم شده است برای این منظور بسیار مناسب است. طول سیم باید حدود 30 سانتی متر باشد. این سیم را در نزدیکی دیواره های گلدان یا نهال گوجه فرنگی فرو برده و با احتیاط به بیرون بکشید. اگر خاک به قلاب چسبیده باشد، به این معنی است که هنوز کاملا مرطوب است و نیازی به آبیاری نیست.
- روش دقیق دیگر حفر یک توده در عمق 10سانتیمتری زمین و تلاش برای ساختن توپ از آن است. در شرایط مطلوب خاک قالبریزی شده هنگام شکستن باید خرد شود، در غیر این صورت خاک بیش از حد غرقاب شده است و برنامه آبیاری گوجه فرنگی باید تنظیم شود.
- اگر گوجه فرنگی را درگلدان پرورش میدهید، می توانید با وزن آن شرایط را مدیریت کنید. به هرحال وزن زمین خشک بسیارکمتر از خاک مرطوب است.
- با ضربه زدن به دیواره های گلدان گوجه فرنگی نیز میتوانید رطوبت خاک را از طریق صدای آن تعیین کنید. خاک خشک صدای بلندی میدهد، در حالی که خاک مرطوب انعکاس کمتری دارد.